ครูเงาะ รสสุคนธ์ กองเกตุ เรียนดราม่า เพื่อให้ชีวิตเลิกดราม่า

บุคคลหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของดารานักแสดงแถวหน้าตัวพ่อตัวแม่ทั้งหลายของเมืองไทย ในฐานะ ‘ครูสอนการแสดง’ ชื่อของ ‘ครูเงาะ รสสุคนธ์ กองเกตุ’ คงจะอยู่ในลิสท์อันดับต้นๆ ที่หลายคนจะนึกถึง เนื่องจากประสบการณ์คลุกคลีในแวดวงการแสดงมาเป็นระยะเวลานาน มีผลงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลังให้เห็นมาโดยตลอด Celebrity ฉบับนี้ของเราจึงมีโอกาสดีได้พูดคุยกับครูเงาะ ถึงความสุข ความสนุกในฐานะครูสอนการแสดง ไลฟ์สไตล์ และเคล็ดลับในการใช้ชีวิตที่ทำให้ประสบความสำเร็จเช่นทุกวันนี้

นอกจากเป็นครูสอนการแสดงแล้วครูเงาะทำอะไรบ้างค่ะตอนนี้?
หลักๆ ก็เป็นครูสอนการแสดงและก็สอนให้กับองค์กรต่างๆ โดยเอาศาสตร์ของการแสดงมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งจริงๆ แล้วศาสตร์การแสดงเป็นศาสตร์ที่ทำให้คนเรารู้จักตัวเอง พอเราเอามาประยุกต์สอนในองค์กร กลายเป็นว่าฟีดแบ็คดีมาก อย่างเราทำทีม บิวดิ้ง (Team Building) คนก็สนุกกว่าการเล่นเกมส์แบบเดิมๆ ที่เขาเคยเล่นกัน เราก็เอาเรื่องเหล่านี้เข้าไปประยุกต์ เพราะฉะนั้นคำว่า ‘ครู’ เลยกว้างมาก ไม่ใช่เพียงแค่สอนเด็กนักเรียนในโรงเรียนเราเท่านั้น กลายเป็นว่าเราไปสอนคนอื่นที่อยู่ข้างนอกด้วยในฐานะวิทยากร

 

ความสนุกในฐานะของครูสอนการแสดงคืออะไร?
สนุกตรงครูเป็นคนชอบสอน เราเป็นตั้งแต่เด็กจริงๆ เหมือนมันอยู่ในสายเลือด เราเป็นคนที่รู้อะไรแล้วอยากถ่ายทอด และเชื่อมั่นว่าเป็นคนที่ถ่ายทอดได้ค่อนข้างดี เราไม่ใช่ครูที่จะบอกเด็กว่า ‘อย่าตื่นเต้นสิ’ ‘รีแล็กซ์สิ’ แต่เด็กไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เราเป็นครูที่บอกว่า ต้องทำอย่างไรถึงจะไม่ตื่นเต้น และอะไรที่ทำให้คุณตื่นเต้น เราจะแก้ไขปัญหาที่ต้นเหตุอย่างนี้ค่ะ

สำหรับคนธรรมดาที่ไม่ได้เป็นนักแสดงนั้น การแสดงมีความสำคัญกับชีวิตมากน้อยแค่ไหน?
การแสดงเป็นศาสตร์ที่ทำให้เรารู้จักเครื่องมือของมนุษย์ 3 อย่าง กาย เสียง ใจ วันที่เรารู้กายภาพของเรา ข้างนอกส่งผลกับข้างในอย่างไร? คำพูดที่พูดออกมา ถ้าเราเป็นเจ้าของเสียงของเรา รู้ว่าควรใช้เสียงไหนตอนไหน เราจะเป็นเจ้าของ

ชีวิตเรา สุดท้ายคือใจ การแสดงคือศาสตร์ที่ทำให้คุณถามตัวเอง โดยการถามตัวเองว่าอะไรที่สำคัญในชีวิต?
มนุษย์เราขาดความเป็นมนุษย์เข้าไปทุกวัน เพราะเราไม่เคยอยู่กับปัจจุบันทำให้ใจเราหยาบขึ้นเรื่อยๆ และคอยตัดสินคนอื่นตลอดเวลา แต่วันหนึ่งที่เราคอนเน็คกับคน มองเขาเท่าที่เขาเป็น ไม่มากไปกว่าที่เขาเป็น ไม่น้อยไปกว่าที่เขาเป็น เราจะรู้สึกว่าเราเข้าใจเขา เราจะอ่อนโยนขึ้น นี่คือศาสตร์ของความเป็นมนุษย์ เป็น Soft Skill คนส่วนใหญ่ชอบไปเรียน Hard Skill ไปเรียนเทคนิคการทำนู่นนี่นั่น เรียนเทคนิคให้ตายแต่ไม่พัฒนามนุษย์ก็ไม่ช่วยอะไร เราเรียนดราม่าเพื่อให้ชีวิตเลิกดราม่า คนเราดราม่าเรียกร้องความสนใจกันตลอดเวลาอยู่แล้ว ขึ้นเฟสบุ๊ค ‘วันนี้ไม่สบาย โทรมจังเลย’ แต่แต่งหน้าสวยปิ๊ง เพื่อให้คนเข้ามาบอกว่า ‘ยังสวยอยู่เลย’ คุณรู้ตัวไหมว่าคุณทำอะไรอยู่? ภาษาการแสดงเรียกว่า Sub Text คือ คุณพูดแบบนี้แต่คุณไม่ได้หมายความตามที่คุณพูด มีนัยยะซ่อนเร้น นี่คือการกระทำของมนุษย์ และเรากระทำกันทุกวันของชีวิต และเราก็ไม่เคยรู้ตัว

ปัจจัยที่ทำให้ครูประสบความสำเร็จในชีวิตทุกวันนี้ ครูเดานะว่าครูเป็นคนที่ชอบหาความรู้ตลอดเวลา ทุกปีครูจะต้องเดินทางไปต่างประเทศ ไปเรียน ไปหาความรู้ใหม่ๆ เรียนทุกศาสตร์ที่จะเอามาช่วยนักแสดงให้เล่นดี ครูจะไม่ชอบแข่งกับชาวบ้าน ถามว่าเป็นคนรักการแข่งขันไหม? เป็นคนรักการแข่งขัน แต่แปลกมากกับเรื่องนี้เราไม่เคยคิดแข่งกับใครเลย เราคิดแค่ว่าทำไมเรายังตอบเรื่องนี้ให้ตัวเองไม่ได้ ต้องไปหาคำตอบให้ได้ ก็ไปหาคำตอบมา ที่ไหนเขาเก่ง อเมริกา ออสเตรเลีย ก็ไปเรียน
ครูว่าสิ่งที่ทำให้ครูประสบความสำเร็จ คือครูซื่อสัตย์กับวิชาชีพของครูมาก ครูไม่ได้ทำเพื่อได้เงินมาแล้วจบ แต่มันต้องดี และนักแสดงเขาเห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง ถ้าจะถามว่าทำไมนักแสดงไว้ใจครูเงาะที่จะมาเรียน? เราไม่ได้ใช้สูตรเดียวแก้ปัญหาได้ทุกคน เราต้องรู้ว่าคนนี้มีปัญหาอะไร แล้วเราก็แก้ลงไปที่ปัญหาของเขา

มีวิธีการดูแลตัวเองอย่างไรบ้าง?
ออกกำลังกาย ครูชอบเต้น เล่นโยคะ เล่นเวท กินอาหารดีๆ พยายามนอนให้เร็วแต่ว่ามันยากมากเลย มีไปปฏิบัติธรรมทุกๆ 3 เดือน พยายามนั่งสมาธิให้ได้ทุกวัน เพราะว่าศาสตร์ของการแสดงเป็นเรื่องของอารมณ์และเราต้องใช้การมีสติรู้ และครูมีความรู้สึกว่าพุทธศาสนาเท่มาก มีความเป็นเหตุเป็นผล ถามมาตอบได้ และมันแก้ได้กับครู เพราะครูเป็นคนที่อารมณ์ร้อน อย่างเมื่อก่อนเวลาขับรถถ้าใครมาขับรถปาดหน้านี่เจอกันเลย แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกว่ามันไม่คุ้ม ก็เลยเริ่มฝึกสมาธิ ปฏิบัติธรรม ทำให้เห็นว่าอารมณ์ของเราไม่ได้เลิกโกรธหรอก แต่เห็นเร็ว และจบเร็ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนจะขับตาม บีบแตร และชูนิ้ว

วางแผนชีวิตของตัวเองทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวอย่างไรบ้าง?
ปีนี้เดือนสิงหาคมจะไปเรียนที่นิวยอร์ก เป็นการเทรนเรื่องของการสอนครูที่สอนการแสดง สิ่งที่ครูแพลนไว้มีหลายอย่าง งานโรงเรียนก็อยากจะทำให้มันชัดเจนมากขึ้นว่าโรงเรียนของเราเป็น Professional but Fun คือสนุกและต้องได้อะไรในสิ่งที่คุณมาเรียน สโลแกนของเราคือ Make Yourself Shine เราอนุญาตให้ตัวเองเปล่งประกายออกมา ตัวตนของเราคือดาวฤกษ์ที่รอการขัดสีฉวีวรรณ ไม่ต้องไปเป็นดาวเคราะห์ที่ต้องรอแสงจากใคร เราก็จะพยายามทำตรงนี้ให้เกิดขึ้น

ครูทำธุรกิจส่วนตัวด้วยเกี่ยวกับอาหารเสริม และรองเท้าเพื่อสุขภาพ อาจจะทำโปรเจ็คใหญ่ในการสอนวัยรุ่นให้มั่นใจในตัวเองในทางที่ถูก ไม่ใช่มั่นใจแบบผิดๆ ด้วยวิธีการของละคร ซึ่งมันน่าตกใจถ้าคนไทยไม่ภูมิใจในตัวเอง ไม่มีพื้นที่ให้ยืนแล้วนะ วันนี้บ้านเราต้องไปลิ้งค์กับฝรั่ง เกาหลี ที่ไม่ใช่คนไทย หนีตัวเองกันไปหมดแล้ว ครูอยากให้สื่อวงการบันเทิงบ้านเราทำให้คนไทยเคารพตัวเองให้ได้ แล้วก็อยากเป็นสื่อที่สนุกและมีน้ำดี